|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
مير زا احمد ني ريزي (فرزند شمس الدين محمد) نورالدين احمد ني ريزي (فرزند محمد و نوه كمال شريف) فخر الدين احمد بن سلطان محمد ني ريزي محمد طاهر ني ريزي (فرزند محمد قلي) نورالدين حسيني ني ريزي معروف به ميرزا بزرگ (فرزند شهاب الدين احمد) محمد كاظم ني ريزي (فرزند محمد رحيم سيد محمد جعفر ني ريزي (فرزند ابوالحسن حسيني) سيد ابوطالب حسيني ني ريزي (فرزند سيد حسين) سيد يوسف حسيني ني ريزي (فرزند سيد نورالدين) علي نقي ني ريزي (فرزند عبدالحسين) ابوالقاسم ني ريزي (فرزند محمد تقي) ملا عبدالجواد ني ريزي (فرزند ابوالقاسم) محمد حسين ني ريزي (فرزند ملا محمد تقي) ملا عبدالله ني ريزي (فرزند ملا علي عسكر ) سيد علي ني ريزي (فرزند سيد نعيم بزرگ) سيد داود ني ريزي (فرزند سيد علي) محمد ابراهيم ني ريزي(متخلص به ساكت) فرزند محمد شريف محمد امين ني ريزي (فرزند عبدالسميع) ميرزا محمد دانشمند (فرزند ملا محمد) *******************************************************
فرزند شمس الدين محمد معروف به ميرزا احمد ني ريزي يا مير احمد ني ريزي, توانا ترين و ناتمدارترين خوشنويس قلم نسخ ايران كه در اواخر دوره صفريه مي زيسته است. او را استاد الاساتيد , اعجوبه زمان و ناده دوران خوانده و آخرين كسي دانسته اند كه در ايران در خط نسخ يد بيضا مي نموده و پس از او در خسن خط نسخ تا كنون كسي به ميدان اشتهار پا ننهاده است.
علاوه بر آثار به جا مانده از او كه تاريخ و محل كتابت آنها بخشي از تاريخ حيات وي را روشن مي سازد. از منابع متقدم و تحقيقات و تاليفات معاصر نيز مي توان در هر چه روشن تر شدن زندگاني اين هنرمند تواناي ايراني استفاده كرد. قديميترين منبعي كه در آن از او ياد شده تذكره رياض الشعرا’ واله داغستاني است. واله با او مصابحت داشته و ذيل شرح احوال عمويش لطف عليخان داغستاني, گزارش مختصري از او به دست داده است. در تذكره هاي مختلف از استاد احمد ني ريزي ياد شده كه مهمترين و جامع ترين تحقيق درباره احمد ني ريزي مقاله استاد ارجمند محمد حسن سمسار در دائره المعارف بزرگ اسلامي است. ميرزا احمد در ني ريز در محله سادات ولادت يافت. تاريخ تولد او دانسته نيست, اما با توجه به آثار موجود او كه برخي متعلق به اواخر سده يازدهم هجري قمري است, مي توان ولادت او را در نيمه دوم سده يازدهم حدس زد. برخي تولد او را در 1067 هجري قمري گفته اند كه البته ماخي راي آن ذكر نشده است. نام پدر او ملا علي اكبر و ميرزا شمسعلي نيز گفته اند. ميرزا احمد در ني ريز نشو و نما يافت و در همانجا به تحصيل پرداخت و با اصول و فنون خط و كتابت آشنا شد و چنانكه گفته اند در مدرسه غياثيه ني ريز به تعليم شاگردان اشتغال داشت. استاد مستقيم ميرزا احمد شناخته نشد. ميرزا احمد تا اواخر سده يازدهم هجري قمري در زادگاه خود به سر برد. تا اين رمان تنها دو اثر به او نسبت داده اند كه يكي از آن دو قطعا از آن او نيست . وي در اواخر سده يازده رهسپار اصفهان شد و در سال 1100 هجري قمري مقارن با اواخر حكومت شاه سليمان صفري اول(حك 1077-1105 هجري قمري)در اصفهان سكني گزيد. ميرزا احمد در خانه اي در محله پا قلعه مي نشسته كه بعدا به نوه دختري او ميرزا ابوالخسن فرزند مير محمد اسماعيل خاتون آبادي تعلق گرفت.اين خانه همچنان نسل به نسل در تملك سادات خاتون آبادي پا قلعه در آمد اتاق مشق و كتابت ني كه به صورت ارسي سمت قبله ساخته شده بوده تا اين اواخر باقي بود ه است. ميرزا احمد در سال 1107هجري قمري به دربار شاه سلطان حسين صفوي راه يافت و مورد توجه و عنايت خاص او و ديگر درباريان قرار گرفت. ميرزا احمد ظاهرا تا آخر عمر در اصفهان ماندگار شد. وجود آثار متعددي از 1107 تا حدود 1150 هجري قمري كه در آنها به محل كتابت يعني اصفهان اشاره شده نشان مي دهد كه وي بيشتر عمر خود را در اصفهان گذرانده است. ميرزا احمد آثار بسياري پديد آورد و گفته اند كه از راه كتابت حدود شصت هزار تومان صفوي و هدايا و تحف بسياري از شاه سلطان حسين و درباريان و ساحب منصبان دريافت كرد. با وجود اين از اين درآمد هنگفت فقط به اندكي قناعت نمود و بقيه را در راه خدا انفاق كرد. گفته اند كه ميرزا احمد 99 تا 120 قرآن, 77 صحيفه سجاديه و تعداد بسياري ادعيه, مرقع و قطعه كتابت كرده است. ميرزا احمد آثار بسياري در كتابت قرآن و ادعيه دارد كه اكثريت آن در موزه كاخ گلستان و مابقي در موزه هاي ديگر موجود مي باشد. از سالهاي پاياني زندگاني ميرزا احد و نيز تاريخ وفاتش هيچ اطلاعي در دست نيست. برخي تاريخ وفاتش را 1155 هجري قمري گفته اند. واله داغستاني در تذكره رياض الشعرا’ كه در سال 1161 تاليف كرده او را ميرزا احمد مرحوم خوانده است.كه مي بايست بين دهه 50 تا 60 فوت كرده باشد. محل دفن او را به اختلاف ذكر كرده اند. سنگلاخ, آرامگاه او را در كربلا دانسته در حالي كه بعضي ديگر مدفن او را در زادگاهش ني ريز گفته اند.مرحوم جلال الدين همايي اطلاعات دقيق تري در كتاب تاريخ اصفهان به دست داده است. او مدفن ميرزا احمد را در بقعه درب امام در اصفهان دانسته و گفته است كه فعلا اثري از آن ديده نمي شود وليكن قطعي است كه ميرزاي ني ريزي در همين مقبره ره خاك رفته است. بناي يادبودي نيزر در زادگاهش برپا داشته اند.بناي يادبود در قبرستان ميرشهاب الدين احمد در محله سادات واقع است.برخي آنجا را مدفن وي دانسته اند و حتي اخيرا سنگ قبري نيز براي آن تهيه شده و در آنجا قرار داده شده است. در كتاب تاريخ و فرهنگ ني ريز به تفصيل درباره استاد احمد ني ريزي, زندگي نامه و آثارش توضيح داده شده است.
عبدالله بن يحيي بن عبدالله بن محمد بن احمد, ملقب به دكن بن نصير ني ريزي, از خوشنويسان و كاتبان گمنام كه در سده هشتم هجري قمري مي زيسته است. از شرح احوال و زندگاني وي هيچ اطلاعي در دست نيست. او كاتب نسخه اي از كتاب نزهت الارواح و روضت الافراح است كه توسط شمس الدين محمد بن محمود شهرزوري تاليف شده است. اين نسخه در مجموعه جنگ دسائل كتابخانه حميديه به شماره 1/1447 و ميكرو فيلم آن به شماره 1/195 در كتابخانه مركزي دانشگاه تهران موجود است. اين مجموعه شامل 420 برگ و در فاصله سالهاي 750 تا 811 هجري قمري كتابت شده است.
از كاتبان گمنام كه در سده هشتم هجري قمري مي زيسته است. نسخه اي از الوافيت في شرح الكافيت تاليف ركن الدين حسن بن محمد گرگاني(متوفي717 هجري قمري) به قلم محمد بن عبدالكريم در دست است كه در تاريخ 783 هجري قمري كتابت كرده است. اين يسخه به شماره 2725 در كتابخانه ملي تبريز موجود است.
فرزند محمد و نوه كمال شريف: نورالدين احمد, فرزند محمد و نوه كمال (كمال الدين) ني ريزي ملقب به نورالدين شريف ني ريزي, از خوشنويسان قلم نسخ كه در سده نهم هجري قمري مي زيسته است. او در اواخر سده نهم هجري قمري به قزوين مهاجرت كرد و در پايان آن قرن به سبب شيوع طاعون و وبا از آنجا به برخي از روستاهاي اطراف قزوين پناه برد. نسخه اي از رساله حاشيت لوامع الاسرار, تاليف قطب الدين رازي,توسط نورالدين كتابت شده است.
از خوشنويسان قلم نسخ در سده نهم و دهم هجري قمري است. دانسته هاي ما درباره وي محدود به گزارش مختصري است كه در فهرست كتب خطي كتابخانه آستان قدس رضوي ذيل مواهب الهي آمده و تنها اثري كه از او شناخته شده, كتابت همين نسخه كتاب مواهب الهي است. اين كتاب تاريخ آل مظفر از آغاز ظهرو اين خاندان تا سال 757 هجري قمري است كه معين الدين معلم يزدي به نام شاه شجاع نوشته است.
خوشنويس گمنام قرن دهم هجري قمري است. تنها اثري كه از او باقي است, نسخا اي از قرآن كريم است كه در سال 987 هجري قمري كتابت كرده است. اين قرآن به شماره 1502 در كتابخانه آستان قدس رضوي نگهداري مي شود.
كاتب و خوشنويس قلم نسخ در سده يازده هجري قمري است. نسخه اي از كتاب قواعد الحكام تاليف علامه حلي, به قلم او در دست است. اين نسخه به قطع رحلي عنوان, شنگرف, جلد تيماج حنايي مقوايي به قلم نسخ در تاريخ ماه صفر سال 1058 هجري قمري كتابت شده ,و به شماره 402 در كتابخانه آستانه امامزاده عبدالعظيم حسني در شهر ري موجود است.
فخر الدين احمد بن سلطان محمد ني ريزي: نسخ نويس گمنام ني ريز كه در سده 11 هجري قمري مي زيسته است. نزديك بودن دوران زندگي و يبا ميرزااحمد معروف, سبب شده كه برخي آن دو را يكي بدانند درحالي كه لقب پدرش با لقب پدر ميرزااحمد متفاوت و خود او نيز ملقب به فخرالدين است. تنها اثري كه از او برجا مانده صحيفه سجاريه اي است كه به شماره دفتر 1109 در كتابخانه كاخ-موزه گلستان نگهداري مي شود.
از خوشنويسان قلم نسخ كه در سده يازده هجري قمري مي زيسته است. نسخه اي از كتاب كنزالعرفان في فقه القرآن تاليف مقداد بن عبدالله بن محمد بن حسين بن محمد سيوري, به دست او كتابت شده است. اين نسخه به قلم نسخ و تاريخ كتابت آن 1066 هجري قمري است.
فرزند محمد قلي: محمد طاهر فرزند محمد قلي ني ريزي, از نسخ نويسان سده يازده هجري قمري است. تنها اثري كه از او در دست است نسخه اي از كتاب حل مشكلات الشارات خواجه نصير الدين طوسي (متوفي 762 هجري قمري) است كه آن را به خط نسخ روز دوشنبه ذي القعده سال 1075 هجري قمري در اصفهان كتابت كرده است.
نورالدين حسيني ني ريزي معروف به ميرزا بزرگ فرزند شهاب الدين احمد: از خوشنويسان قلم نسخ كه در سده 13 هجري قمري در ني ريز مي زيسته است. اواز خاندان معروف سيد جلال الدين عبدالله واز نوادگان سيد قطب الدين ني ريزي و پدر ميرشهاب الدين ني ريزي, حكيم و فيلسوف سده 13 و 14 هجري قمري است. ظاهرا سيد نورالدين تا آخر عمر در زادگاه خود به سر برد و سد انجام در همانجا در ماه شوال 1313 هجري قمري وفات يافت و در قبرستان مير شهاب الدين احمد به خاك سپرده شد. آرامگاه و سنگ قبر او هنوز در آن قبرستان پابرجاست. دو نسخه از قرآن كريم به قلم او موجود است كه يكي در موزه آستان قدس رضوي و ديگر در موزه كاخ گلستان نگهداري مي شود.
از عالمان و خوشنويسان سده دوازدهم هجري قمري است. از زندگاني و شرح حال وي هيچ اطلاعي در دست نيست. تنها مي دانيم كه او در شمار بزرگان عصر خود بوده و اثري كه با عنوان صيغ مشكله از او باق است نشان دهنده توانايي و تبحر او در علم صرف است. محمد شريف خونساري كه ظاهرا از شاگردان وي بوده حل چند صيقه مشكل عربي را از محمد شفيع پرسيده و جوابهاي او را به صورت رساله اي جمع آورده است. اين رساله در سال 1190 هجري قمري كتابت شده و با شماره عمومي 515/942 در كتابخانه ملي فارس (شهيد دستغيب) موجود است. قطعه اي نيز از او در كتاب تذكره سازگار با رقم: محمد شفيع النيريزي آمده است كه البته تاريخ آن قابل خواندن نيست.
از خوشنويسان گمنام سده 12 و 13 هجري قمري است. اطلاعات ما در بار ه و محدود به مطالبي است كه خود او در پايان نسخه اصلاح الالفاظ به دست داده است. تنها اثري كه از او مي شناسيم كتابت كتاب اصلاح الالفاظ است. اين كتاب تاليف شيخ مفيد بن ميرزانبي شيرازي است.
فرزند محمد رحيم: از خوشنويسان قلم نسخ در سده 13 هجري قمري است كه با توجه به آثار به جا مانده از او مي بايست در اواخر سده دوازده و نيمه اول سده سيزده زيسته باشد. از او دو اثر باقي مانده صحيفه سجاديه كه اين نسخه در كابخانه اصغر مهدوي است. و قطعه اي به قلم نسخ رقاع كه اين قطعه در كتابخانه استاد بياني است.
فرزند ابوالحسن حسيني: از خوشنويسان و روحانيان ني ريز است كه در سده سيزدهم هجري قمري مي زيست.او از خاندان سيد جلال الدين عبدالله و از نوادگان سيد قطب الدين ني ريزي و پسر عموي سيد نورالدين (ميرزا بزرگ) بود و به سبب ازدواج با زني از اهل ده چاه اغلب در آنجا سكونت داشت.حُسن شهرت او به شيخ محمد حسن سيرجاني ملقب به پيغمبر دزدان نيز رسيد و شيخ محمد حسن در نامه اي كه خاب به او نوشته او را گرامي و بزرگ داشته و بسيار ستوده است. از آثار او كتابت ديوان شعر منسوب به اميرالمومنين علي(ع) به قلم نسخ است. ترجمه اين اثر به نظم توسط علي پسر او به خط نستعليق كتابت شده است. اين اثر از سيد مرشدالدين به فرزندش سيد صبغد و نيز از او به فرزندش دكتر سيد محمود جلالي به ارث رسيده است. كتابت كتاب المجنون العامري و ليلي العامريه را نيز به او نسبت داده اند.
فرزند سيد حسين: از خاندان سيد جلال الدين عبدالله و از نوادگان سيد قطب الدين محمد ني ريزي و پسر عموي سيد نورالدين حسيني است كه به ابو طالب لمس شهرت دارد. او از خوشنويسان توانا بوده و در خطوط نسخ شكسته و ثلث مهارت داشته است. ميرزاحسن حسيني فسائي در فارسنامه ناصري او را ستوده و در توصيف او گفته است: جناب مستطاب سيد ابوطالب خوشنويس كه قلم مشكين رقمش خط نسخ بر خطوط نسخ نويسان كشيده است. سيد ابوطالب حدود سال 1250 هجري قمري در ني ريز ولادت يافت و در همانجا باليد و به تحصيل و كسب فنون خوشنويسي پرداخت. گفته اند كه سالهاي آخر عمر به نجف اشرف سفر كرد و در همانجا در سال 1315 هجري قمري درگذشت. از او آثاري چند باقي مانده است.
فرزند سيد نورالدين: از سادات خاندان سيد جلال الدين عبدالله واز نوادگان سيد قطب الدين محمد ني ريزي كه در سده سيزده و اوايل سده چهارده هجري قمري مي زيسته است. او از خوشنويسان و دانشمندان عصر خود و برادر كوچكتر ميرشهاب الدين ني ريزي بود. سيد يوسف در ني ريز در خانواده اي اهل علم و هنر و عرفان ديده به جهان گشود و در مدرسه حكيم به فراگيري علوم ديني پرداخت. او سپس راهي تهران شد و سالها در آنجا سكونت گزيد و ظاهرا در همانجا تاهل اختيار كرد. برخي از نوادگان او در تهران سكونت دارند. سيد يوسف پس از وفات در قبرستان خاك فرج قم جنب برادرش مير شهاب الدين به خاك سپرده شد. تاريخ وفات او در نيمه اول سده چهاردهم هجري قمري گفته اند. كتابت شجره نامه سيد قطب الدين ني ريزي از او باقي مانده, البته آثار ديگري نيز داشته است كه متاسفانه به آنها دسترسي نبوده است.
فرزند علي: از خوشنويسان قلم نسخ در سده سيزده هجر قمري است. نسخه اي از تحفت الزائر علامه محمد باقر محلسي (متوفي 1110 يا 1111 هجري قمري) به قلم او در دست است.
فرزند عبدالحسين: از خوشنويسان قلم نسخ در سده سيزدهم هجري قمري است. به قلم او سي پاره اي موجود است ه آن را در سال 1255 هجري قمري در ني ريز كتابت كرده است. اين سي پاره در دو جلد و شامل جزو سيزدهم ونوزدهم قرآن كريم است كه سيد ابوطالب فرزند حاج آقا سيد احمد و آقا محمد جعفر فرزند كربلائي علي محمد در سال 1255 هجري قمري بر مسجد ني ريز وقف كرده اند. اين اثر به شماره رديف 627-629 و شماره ثبت 1471-1472 در كتابخانه آستان حضرت احمدبن موسي(ع) شاهچراغ موجود است.
از خوشنويسان قلم نسخ در سده سيزدهم هجري قمري است. در كتاب احوال و آثار خوشنويسان نام او محمد حسين آمده و در فهرست كتابخانه محلس شوراي ملي به اشتباه با عنوان محمد حسن نيري از او ياد شده است. كتابت نسخه اي از زادالمعاد علامه مجلسي از او برجا مانده است.
از خوشنويسان گمنام سده سيزده هجري قمري است كه تنها يك قطعه از وي باقي مانده است. اين قطعه به قلم نستعليق نيم دودانگ و شكسته نستعليق متوسط است. او پدر محمد حسن ني ريزي از خوشنويسان توانا در قلم نسخ است.
فرزند محمد تقي: از خوشنويسان سده سيزده هجري قمري است. با توجه به نام پدرش و تاريخ زندگي او مي تواناحتمال داد كه او فرزند محمخد تقي خوشنويس و برادر محمد حسين ني ريزي باشد. تنها اثري كه از او در دست است صحيفه سجاديه اي است كه در سال 1224 هجري قمري كتابت كرده است.
فرزند ابوالقاسم: از خوشنويسان تواناي قلم نسخ كه در سده سيزده مي زيسته است. با توجه به نام پدرش و نيز تاريخ زندگاني وي مي توان احتمال داد كه ابوالقاسم ني ريزي خوشنويس كه پيش از اين شرح حال وي گذشت پدر او باشد. وي در ني ريز ساكن بوده و با محمد حسين خان ني ريزي (متوفي بعد از 1240 هجري قمري) حاكم ني ريز مصاحبت داشته و آثاري را نيز براي او كتابت كرده كه از آن جمله نسخه اي از قرآن كريم است كه در 1232 هجري قمري نوشته است. با توجه به آثار موجود او از 1232 تا 1290 هجري قمري يعني در حدود 60 سال كتابت مي كرده است. به گفته اعتضادالسلطنه او براي نوشتن هر جلد قرآن كريم صد تومان مي گرفته است. تنها سه اثر او در اختيار است.
فرزند ملا محمد تقي: از خوشنويسان قلم نسخ در سده سيزدهم هجري قمري است. اودر ني ريز در خانواده اي اهل علم و هنر زاده شد. پدرش محمد تقي نيز در شمار خوشنويسان عصر خود بود . دانسته هاي ما از وي محدود به چند اثري است كه از او برجا مانده است. 1-الاسعاف في شرح ابيات القاضي و الكاشف 2- الاسعاف في شرح ابيات القاضي و الكشاف(نسخه دومي كه توسط ايشان تحريز شده) 3- مرقع 4- قطعه
از نسخ نويسان گمنام كه در ني ريز مي زيسته است. يك نسخه قرآن كريم به قلم او باقي است كه با توجه به رقم آن به احتمال از نوادگان ميرزااحمد ني ريزي بوده است.
فرزند ملا علي عسكر: از نسخ نويسان توانا و گمنام است كه در سده سيزده و اوايل سده چهارده هجري قمري در ني ريز مي زيست. او در ني ريز ولادت يافت و همانجا نيز به آموختن و فراگرفتن اصول و فنون خوشنويسي پرداخت. تاريخ ولادت او دقيقا دانسته نيست اما برخي تولد او را در سال 1226 هجري قمري گفته اند. ملا عبدالله در محله سادات سكونت داشت و سرانجام نيز در همانجا در سال 1312 هجري قمري وفات يافت. از او چند قطعه در دست است كه نزد برخي از اهالي ني ريز نگهداري مي شود.
فرزند سيد نعيم بزرگ: سيد علي فرزند سيد نعيم شيخ الاسلام بزرگ عالم و خوشنويس توانا كه در سده سيزده هجري قمري در ني ريز مي زيسته است. خاندان او در شمار عالمان و بزرگان و اديبان آن ديار بودند. سيد علي به احتمال در اواسط نيمه اول سده سيزده در ني ريز ولادت يافت و در همانجا باليد و تحصيلات خود را به انجام رساند.با توجه به تاريخ آثار به جا مانده از او به احتمال در اواخر سده سيزده هجري قمري وفات كرده است. از جمله آثار او وقف نامه روستاي وزيره به خط شكسته نستعليق و مبايعه نامه اي است كه هر دو را در تاريخ 1272 هجري قمري كتابت كرده است.سيد علي داراي چهار فرزند پسر بوده كه همگي در شمار عالمان و خوشنويسان بوده اند.
فرزند سيد علي: عالم و خوشنويس تواناي ني ريزي است كه در كتابت خطوط مختلف مهارت داشته . او در تاريخ 1255 هجري فمري در ني ريز ولادت يافت و در همانجا به فراگيري دانش و اصول خوشنويسي پرداخت. از آنجا كه سيد داود در شمار عالمان ديني شهر بوده در بسياري از مسائل اجتماعي و ديني به او مراجعه مي شده و به همين سبب نكاح نامه ها, وقف نامه ها و قباله هاي بسياري به دست او كتابت و تاييد شده است. سيد داود سرانجام در تاريخ 1377 هجري قمري در ني ريز درگذشت.
از خوشنويسان گمنام قلم نسخ كه در سده سيزده و اوايل سده چهارده هجري قمري مي زيسته است. تنها اطلاعي كه در باره وي داريم مجموعه اي است كه به قلم وي كتابت شده است. اين مجموعه شامل مناسك العاشقين و مشارب العارفين و مرآت العارفين از راز شيرازي است.
محمد ابراهيم ني ريزي(متخلص به ساكت) فرزند محمد شريف: محمد ابراهيم فرزند محمد شريف متخلص به ساكت از دانشمندان اديبان و خوشنويسان سده سيزده و چهارده هجري قمري است. محد ابراهيم در پايان سده سيزده هجري قمري به مشهد مقدس سفر كرد و در آنجا به نسخه اي از كتاب امل الامل شيخ حرعاملي كه به خط خود مولف كتابت شده بود دست يافت, به خاطر اشتغال بسيار گزيده از آن را انتخاب و كتابت كرد. اما پس از پايان , خود كاتب آنچه را كاسته بود در حواشي اضافه كرده است. از محمد ابراهيم در بخش عارفان بيشتر خواهيم گفت
فرزند عبدالسميع: از نسخ نويسان توانا كه در سده چهارده هجري قمري مي زيسته است. به قلم او صحيفه سجارده اي باقي مانده است. اين نسخه به شماره 45 از كتابهاي اهدايي مجيد فيروز(ناصرالدوله)دركتابخانه مجلس شورا است.
فرزند ملا محمد: از خوشنويسان توانا در قلم نسخ كه در سده سيزدهم و سده چهاردهم هجري قمري مي زيسته است. وي در ني ريز ولادت يافت و در همانجا به فراگيري اصول خوشنويسي اشتغال ورزيد. علاوه بر كتابت به وعظ و خطابه نيز مي پرداخت. او از طريق نگارش جزوه هاي قرآن مجيد به ويژه سوره ياسين و ساير كتيبه هاي سفارشي زندگاني خود را اداره مي كرد. ميرزا محمد تا آخر عمر مجرد زيست و سرانجام در سال 1381 هجري قمري در ني ريز وفات يافت. از او جند قطعه و نيز بخشي از كلام الله مجيد باقي مانده كه نزد برخي از اهالي ني ريز است.
|
